De vuile was buiten hangen

De vuile was buiten hangen is een mooie spreekwoord in de Nederlandse taal, eigenlijk gewoon over onaangename zaken spreken met buitenstaanders. Men doet dat niet zo snel. Een tijdje terug had ik een bericht geplaatst op de facebookpagina van Crohn en Ik en iemand had daar op gereageerd. Ik raakte er mee in gesprek. We kwamen beide tot de conclusie dat het helemaal niet normaal is om even je vuile was buiten te hangen als je iemand tegen komt. Maar waarom eigenlijk?

Doen alsof het goed gaat

Het ging om dit bericht wat ik op facebook had geplaatst. Ik herken mijzelf hier heel erg in, zo heb ik dat eigenlijk altijd maar gedaan. Gewoon blijven doorgaan en masker opzetten, terwijl het eigenlijk even helemaal niet lekker ging. De laatste periode ben ik mijzelf daarin ook heel erg tegen gekomen. Ik ben keihard op mijn bek gegaan en langzaam aan krabbel ik nu beetje bij beetje er van op. Ik kwam er namelijk achter dat ik het ziek zijn niet volledig had geaccepteerd, terwijl ik dacht dat ik het wel had gedaan. Door altijd maar door te blijven gaan, had ik gewoonweg geen tijd om er bij stil te staan. Na de operatie was ik uitgeput en kon ik niet gewoon doorgaan, terwijl dat zo vertrouwd was. Na paar weken ging ik het toch weer proberen om het dagelijkse leven op te pakken met het ziekenhuis opname tot gevolg…Mijn lichaam schreeuwde keihard “stop, tot hier en niet verder!”. Maar dit deel je niet even snel met de buitenwereld eigenlijk, althans dat ben ik niet gewend.

Een rot vraag

Ik vond het voorheen echt verschrikkelijk om tegen mensen te zeggen dat het niet goed ging met mij. Als je iemand tegen komt in het dorp of in de supermarkt of waar dan ook, dan krijg je meestal wel de vraag “Hoe gaat het met je?”. Een standaard vraag die men stelt uit belangstelling, maar wat voor mij soms best een rot vraag is. Het was altijd een keiharde confrontatie met mijzelf, diep van binnen wist ik dat het kut ging, maar ik wou het niet toegeven. En ik wou al helemaal niet andere mensen lastig vallen met mijn shit. Mijn standaard antwoord was dan ook vaak “Ohh wel goed hoor” of “Ja het gaat wel”.

De vuile was buiten hangen

Ik ben nu aan het leren met behulp van therapie dat ik eerlijk tegen anderen mensen mag zijn als het even niet goed gaat. Ik kan en mag mijzelf zijn en ik hoef mij niet achter een masker te verschuilen. En ik ben ook deze blog begonnen omdat ik merk dat ik het makkelijker van mij afschrijf, dan er over te praten. En zo kan ik ook in één keer mijn verhaal doen en mijn ervaringen delen met de buitenwereld.

Dus als je mij tegenkomt waar dan ook, stel gerust de vraag “Hoe gaat het nu met je?” en ik zal een eerlijk antwoord geven. De ene keer zal dat beter gaan dan de andere keer, neem mij dat niet kwalijk. Wat ik nu in ieder geval geleerd heb is dat als het kut is, dan is het kut en kan ik er geen bos rode rozen van maken. Ook al zou dat stiekem wel de beste oplossing zijn om je snel beter te voelen…

Lisa

Hoi, welkom op Crohn&ik. Ik ben Lisa en ik heb sinds 2013 de ziekte van Crohn. Schrijven is de laatste jaren een passie geworden en dat doe ik graag over alles wat ik mee maak en wat te maken heeft met chronisch ziek zijn. Regelmatig neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Liefs, Lisa