Steun tijdens een ziekenhuisopname

Wauw wat heb ik de afgelopen weken veel berichtjes, kaarten, telefoontjes, bloemen en appjes gekregen, dank jullie wel daarvoor! Dat doet mij echt goed, steun en begrip van de mensen in mijn omgeving.

Ziekenhuisopname

Het zijn een paar hectische weken geweest, en nog steeds eigenlijk. Sinds afgelopen donderdag avond ben ik weer thuis. Ik werd bijna gek in het ziekenhuis. Ik had helaas een vervelende medepatiënt op zaal die continu mijn rust verstoorde. Ik had giga slaap te kort, omdat ik maximaal 3 uur per nacht en dag sliep. Dit is natuurlijk ook niet goed voor het herstel. Hierdoor heb ik samen met de arts in goed overleg besloten dat ik naar huis ging, in de hoop dat ik daar wel weer een beetje op kracht kon komen.

Herstel thuis

Eerste nacht thuis heb ik meteen mijn slaap te kort ingehaald door 12 uur lang te slapen haha. Wow dat had ik echt even nodig. Thuis heb ik wel weer de strijd om genoeg te drinken, wat helaas nog steeds pijnlijk is en niet goed gaat. En eten gaat ook nog steeds niet zoals het hoort. Enige voordeel van dit is dat de kilo’s er af vliegen, tsja je moet een beetje positief blijven.

Uitslagen

Vanmiddag word ik gebeld door het ziekenhuis nadat ik ben besproken in het artsen overleg. Ik ben zeer benieuwd. Ze hebben namelijk ontstekingen gevonden in de dikke darm en weer pus slierten bij de sluitspier. De artsen hadden vanwege mijn klachten eigenlijk meer ontstekingen verwacht in de darmen en ik stiekem ook wel. Ze hebben wel hapjes uit de darmen genomen om het even goed te onderzoeken. En als het goed is zijn nu alle uitslagen binnen en hebben ze aan de hand daarvan en aan de hand van alle onderzoeken een nieuw behandelplan gemaakt.

Steun na een ziekenhuisopname

En nu ik weer thuis ben gaat het leven door. Ik kan eigenlijk nu niet zo veel. Ik ben nog steeds uitgeput. Zoals jullie weten hebben wij een hele lieve hond, maar ik kan haar nu niet goed uitlaten. Gelukkig heb ik hele lieve mensen om mij heen die mij helpen. Ene keer is Luna bij mijn schoonouders en de andere keer is Luna lekker thuis en komt mijn moeder of zus hier een dag vertoeven en stiekem dan ook een beetje voor mij te zorgen. En in het weekend is mijn geweldige vriend druk in de weer voor mij. Wat moet ik toch zonder al die lieve mensen om mij heen. Zonder hun had ik het al lang opgegeven, maar zij geven mij nu kracht om door te gaan. Om door te blijven vechten totdat het weer iets beter met mij gaat.

Kaartjes en lieve gesprekken

Bedankt iedereen die een kaartje heeft gestuurd, die gewoon een gezellig gesprekje starten zodat ik even niet hoef na te denken over de ellende die ik nu mee maak, die aan mij denken, die begrip hebben, die steun geven, die de moeite nemen om even naar mij te luisteren en ga zo maar door. Echt waar, onwijs bedankt!

Lisa

Hoi, welkom op Crohn&ik. Ik ben Lisa en ik heb sinds 2013 de ziekte van Crohn. Schrijven is de laatste jaren een passie geworden en dat doe ik graag over alles wat ik mee maak en wat te maken heeft met chronisch ziek zijn. Regelmatig neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Liefs, Lisa