mijn leven met de ziekte van Crohn
Het is even stil op Crohn & ik, misschien is dat je al opgevallen. Allereerst mijn excuses daarvoor. Er is momenteel zoveel gaande. Mijn weken zijn volgepland met allerlei afspraken en dat vreet heel veel energie. Zo veel energie dat ik geen puf had om te schrijven. Ik wil jullie dan ook graag even bijpraten wat er allemaal gaande is en wat mij bezighoudt.
Zaterdag 13 april organiseert CCUVN een wielerronde ter gelegenheid van hun 40 jarig jubileum. En mijn lieve vader die gaat de tocht fietsen! Ik ben super trots op hem dat hij zich inzet voor dit goede doel wat voor mij natuurlijk heel persoonlijk is.
Goh, wat haat ik de ziekte van Crohn op dit moment! Alles zou beter moeten gaan na de operatie en dat ik een stoma heb gekregen. Ik mocht zelfs even genieten om zonder medicijnen te leven. Maar alles wordt weer verpest door die rot Crohn.
Zoals de titel het al zegt, de ziekte van Crohn slaat helaas al weer toe. Jullie konden al lezen dat ik in een herstel dip zat. Het balletje ging rollen bij de artsen in het ziekenhuis en ik kreeg een bloedonderzoek en ontlasting test. De uitslag was niet goed.
Jullie herkennen het vast wel, een vrouw met een grote handtas die er van alles uit tovert. Jep, zo iemand ben ik ook! Maar ik ben ook zeker voorbereid op ongelukjes in het openbaar wat komt door de ziekte van Crohn. En sinds ik een stoma heb zijn er nog meer spulletjes bijgekomen.
Ik schreef in januari al dat ik een herstel dipje had. Mijn geduld raakte een beetje op, maar eigenlijk mocht ik niet klagen. Het was logisch dat het allemaal wat langer duurde dan volgens het boekje, want ik was echt ziek voor de operatie. Maar het dipje is nu echt een dip geworden.
De eerste maand van 2019 zit er weer op, de lange maand januari. Een maand die in het teken stond van natuurlijk het herstel en het bijbehorende dipje. Maar ook uit dingen ondernemen voor de eerste keer na de operatie. En met goed nieuws vanuit het ziekenhuis. Het wordt weer tijd voor “Genieten van de kleine dingen #7”.
Wat een verademing om weer te kunnen eten zonder meteen buik klachten te krijgen. Sinds dat ik een stoma heb, ben ik op ontdekking gegaan wat wel goed gaat en wat soms minder goed kan vallen. En bepaalde producten moet ik nog eventjes vermijden.
Sinds ik ben geopereerd, breng ik de meeste dagen door in een joggingspak. Het liefst ook eentje die een beetje wijd zit. Vooral in het begin kon ik ook niks anders verdragen, omdat mijn buik ook opgezet en pijnlijk was. Maar nu alles weer een beetje terug in vorm is en de pijn flink is afgenomen, probeer ik steeds meer weer normale kleding te dragen.
Het is nu bijna 7 weken na mijn operatie en ik merk dat ik in een dipje zit. Ik ben mij er van bewust dat ik echt heel erg ziek de operatie ben ingegaan. Daardoor duurt het herstel ook allemaal wat langer natuurlijk. Maar die geduld heb ik niet meer.
