Mijn partner is chronisch ziek

Rob en ik zijn al ruim zeven jaar bij elkaar. Ik werd ziek toen wij twee jaar een relatie hadden. Maar hoe is dat nou om een partner te hebben die chronisch ziek is? Vandaag vertelt Rob hoe het voor hem is en wat voor impact de ziekte van Crohn op onze relatie heeft.

Mijn partner is chronisch ziek, hoe is dat?

Om maar meteen eerlijk te zijn, dat is natuurlijk niet leuk. Ik voel mij machteloos en je weet dat er eigenlijk geen einde aan gaat komen. Je hoopt alleen maar op betere tijden en dat de ziekte van Crohn eindelijk is in remissie komt. Zelf ga ik iedere dag weer naar mijn werk, wat voor mij een uitlaatklep is. Maar ik weet dat ik iemand (en een hond) thuis achter laat en heb ik het gevoel dat ik er niet voor ze kunt zijn. Hoe je het ook went of keert, je krijgt een scheve relatie waarbij één persoon doorleeft en de ander stil staat, wat frustraties kan opleveren.

Slechte periodes

Momenteel zit Lisa overduidelijk in een slechte periode. Je hebt natuurlijk geen keus en komt de meeste zorg op mij aan. Maar in zo’n periode ben ik extra gemotiveerd om mijn best te doen en voor iemand te zorgen. Ook dat heeft natuurlijk z’n grenzen maar ik zie het wel als een uitdaging. En omdat veel op mij aan komt, vind ik het wel belangrijk om ook voor mijzelf te zorgen. Goeie muziek kan ervoor zorgen dat ik de rust weer in mijzelf vind en even lekker kan ontspannen.

Waar heb ik het meeste moeite mee?

Naast het machteloze gevoel dat ik Lisa niet kan genezen, vind ik het lastig dat onze hond afhankelijk is van mij. Je merkt dat Luna door heeft dat het niet helemaal goed gaat met Lisa en kan daardoor soms erg aanhankelijk zijn. Ik vind het, voornamelijk in de winter als het snel donker is, lastig dat ik de enige persoon ben die een lange wandeling met haar kan lopen. Ze zit ook maar de hele dag binnen, omdat het niet anders kan terwijl ze misschien wel anders wil. Overdag als ik werk, wordt zij natuurlijk wel uitgelaten door de mensen die Lisa helpen.

Zou het heel anders zijn als Lisa gezond was?

Een beetje anders. Dan zouden we meer ondernemen en zouden de taken in huis meer verdeeld kunnen worden. Hierdoor zou het waarschijnlijk meer rust geven bij mij, omdat niet meer alles op mij aan komt.  En iets heel anders, dan kunnen we ook weer naast elkaar slapen zonder dat ik onrustig slaap. Nu slapen we doordeweeks apart, omdat Lisa in de nacht heel vaak naar de wc moet en ik daardoor lig te waken als ik bij haar zou liggen. Ook zou ik dan met een beter gevoel naar mijn werk gaan, zonder een schuldgevoel dat ik Lisa thuis achter laat.

Positieve kanten

Ik heb aardig wat tijd voor mezelf, naast natuurlijk de “verplichte” dingen. Dit komt omdat we samen weinig meer kunnen ondernemen. Elk nadeel heeft een voordeel zeg ik dan maar. Verder kan ik ook voldoening halen uit het feit dat ik iemand kan ondersteunen. En ergens ruzie over maken is eigenlijk nooit meer echt aan de orde, want alles valt in het niets bij de gedachte dat ze ziek is. Natuurlijk hebben wij zo nu en dan nog wel onze mopper momenten, maar dat hoort er ook bij.

Tips voor anderen

Vergeet jezelf niet. Doe dingen die je zelf leuk vind en neem een beetje afstand tot de situatie, anders hou je het niet vol. Verder zul je je eigen manier moeten vinden om ermee om te gaan. Dit kan jaren duren, maar het komt uiteindelijk wel.

Lisa

Hoi, welkom op Crohn&ik. Ik ben Lisa en ik heb sinds 2013 de ziekte van Crohn. Schrijven is de laatste jaren een passie geworden en dat doe ik graag over alles wat ik mee maak en wat te maken heeft met chronisch ziek zijn. Regelmatig neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Liefs, Lisa