Chronisch ziek en goedbedoelde adviezen

Je kent het vast wel: die goedbedoelde adviezen die je vaak ongevraagd krijgt. Vast en zeker met de beste bedoelingen, maar eigenlijk zit je er helemaal niet op te wachten. Bijvoorbeeld wanneer je met de wereld hebt gedeeld dat je chronisch ziek bent (wat een hele grote stap is om dat te doen), kun je er niet meer om heen. De buurvrouw, je collega, je tante, of wie dan ook, ze weten allemaal wel hoe jij kan genezen. Goedbedoelde adviezen, opmerkingen en mijn ervaringen daarmee, ik deel het vandaag met je.

Ongevraagd goedbedoelde adviezen

“Heb je dat dieet al geprobeerd? Bij mijn buurvrouw, die ook buikklachten heeft, helpt het fantastich! Moet jij ook echt gaan proberen want daarna heb je nergens meer last van.” “Ohhh, eet jij echt nog gluten? Ja logisch dat je dan nog ziek bent!” “Als jij je zo moe voelt, moet je vanavond maar een uurtje eerder naar bed gaan, daar knap je echt van op!” “Heb je het alternatieve circuit al geprobeerd? Dat is echt veel beter dan al die medicijnen die jij neemt.”
En zo kan ik wel door blijven gaan. Want sinds mijn diagnose krijg ik met regelmaat goedbedoeld advies. En zoals het al zegt, is het met de beste bedoelingen, maar het kan soms zo verkeerd overkomen.

Mijn ervaringen

Hierboven kan je een greep uit de goedbedoelde adviezen lezen die ik meerdere malen heb gehoord. Ik vond in het begin vooral lastig om hier mee om te gaan. Het was voor mij ook allemaal nieuw, wat is de ziekte van Crohn nou precies en hoe kan ik mij beter gaan voelen? De artsen vertelden al heel veel informatie. Maar naast de artsen kreeg ik dus ook veel adviezen van mensen om mij heen. Het frustreerde mij en ik voelde mij er ongemakkelijk bij. Op een gegeven moment werden de frustraties zo hoog, dat ik wel wou gaan schreeuwen dat iedereen moest stoppen met bemoeien. Maar op een gegeven moment bedacht ik mij dat al die mensen het echt goed bedoelden. Dat zij mij wouden helpen met hun tips om mij beter te laten voelen.

Hoe ga ik er mee om?

Nu ik al een aantal jaren ziek ben, kan ik de ongevraagde, maar goedbedoelde adviezen veel beter loslaten. Ik zeg netjes tegen iedereen “dank je wel voor de tip, ik zal er aan denken”, maar ik bepaal zelf wat ik er mee doe. De ene keer ga ik er mijzelf in verdiepen of het inderdaad iets voor mij is en de andere keer gaat het de ene oor in en het andere oor uit. Maar als een goedbedoelde advies kwetsend en neerbuigend overkomt, kom ik wel voor mijzelf op. Opmerkingen zoals “Je eten gluten, je blijft jezelf ziek maken” of “Neem gewoon een diarree remmer in, dan kan je ook weer normaal naar buiten gaan” zijn gewoon te bot om tegen iemand te zeggen. Ik kies er niet voor om ziek te blijven, als glutenvrij eten echt had geholpen, had ik natuurlijk allang geen gluten meer gegeten. Dit benoem ik dan ook gerust naar diegene, zodat die ook bewust wordt van wat zijn/haar opmerking met mij doet.

Krijg jij wel eens goedbedoeld advies? En hoe ga jij daar mee om?

Lisa

Hoi, welkom op Crohn&ik. Ik ben Lisa en ik heb sinds 2013 de ziekte van Crohn. Schrijven is de laatste jaren een passie geworden en dat doe ik graag over alles wat ik mee maak en wat te maken heeft met chronisch ziek zijn. Regelmatig neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Liefs, Lisa