Even lekker “ordinair” klagen
Als er één ding is waar wij Nederlanders goed in zijn, is het klagen. Althans dat wordt er gezegd over ons. En ik moet toegeven soms is het toch echt wel even lekker om gewoon “ordinair” te klagen over van alles en nog wat. Het lucht zo lekker op. En als ik het heb uitgesproken, kan ik het loslaten en weer verder gaan. Dus hier gaan we dan!
Klagen, klagen en nog eens klagen
Wat kan het leven toch soms zo shit zijn. Chronisch ziek zijn is echt niet leuk. Ik doe zo mijn best om het herstel goed te laten verlopen, maar wat gaat het toch tergend langzaam allemaal. Bah! En als ik dan maar weer even buikpijn krijg of zelfs diarree, zit de angst er meteen weer in. Ik ben een bange poeperd geworden, verschrikkelijk vind ik dat. Wat ook zo frustrerend is, is dat mijn hoofd van alles wilt. Maar mijn lichaam wilt alleen maar rust. Die tweestrijd is en blijft lastig.
En wat dacht je van dat eeuwige moe zijn, dat komt ook wel mijn neus uit. Wakker worden met het gevoel of ik de marathon heb gelopen terwijl ik lag te slapen. Of de gebroken nachten, omdat de darmen mij even lekker wouden pesten met tig wc bezoeken. Oh en wat dacht je van dit, je ligt lekker wakker te worden in bed met je lief naast je en ineens voel je het opkomen. Ik moet rennen voor het leven om nog maar net op tijd de wc te halen, weg romantisch moment.
Waar ik ook van baal is dat het ziek zijn sowieso invloed heeft op mijn dagelijkse leven. Ik kan nu niet de dingen doen die ik zo graag doe. Lekker dagje op stap, bezig zijn met een diamond painting, gewoon een simpel wijntje drinken, of gewoon simpelweg werken. Daar zit ik dan als 27 jarige thuis achter de geraniums. Ja zo voelt het wel een beetje, krijg gewoon een beetje medelijden met mijzelf. Enige uitjes die ik op dit moment heb zijn de verplichte afspraken in het ziekenhuis. Goh, wat gezellig.
Ohh, ik heb nog iets om over te klagen, vergeet ik zowat die verschrikkelijke prednison. Wat een rot middel is dat zeg! Ik heb een giga opgeblazen kop, dat vind ik misschien nog wel het ergste van alles. En ik heb ook echt dagen dat ik mij heel erg onrustig voel. Alsof er een storm in mij rond raast. En die stemmingswisselingen…ene moment kan ik zomaar boos worden, dan weer verdrietig en dan is weer niks aan de hand. Maar ja, ik heb er alles voor over om mij maar iets beter te voelen.
En nu ik toch lekker bezig ben, en het is absoluut niet mijn bedoeling om nu als een bitch over te komen. Maar de opmerking “maar jij ziet er helemaal niet zo ziek uit” ben ik nu ook wel zat. Dat je niet altijd aan mij kan zien dat ik zo ziek ben, betekent niet dat het ook zo is. Ik vind die opmerking soms best kwetsend. Kon ik maar soms even mijn darmen uit het lichaam halen en laten zien hoe ziek ze zijn, of gaat dat te ver? En als ik ze dan toch uit mijn lichaam kan halen, zet ik ze meteen wel op Marktplaats. Gratis aangeboden: een stelletje verrotte darmen! Veel plezier er mee.
Zo dat lucht op!
Nu dat er allemaal uit is, kan ik weer lekker positief verder gaan. Het lucht toch wel even op om dit met jullie te delen, maar wees gerust ik zal het niet vaker doen haha. Positiviteit vind ik toch belangrijker, want dat zorgt toch wel voor de kracht om door te blijven gaan. Maar soms mag je gewoon even toegeven aan het klagen, dat is helemaal niet erg.
Klagen jullie wel eens?

Hoi, welkom op Crohn&ik. Ik ben Lisa en ik heb sinds 2013 de ziekte van Crohn. Schrijven is de laatste jaren een passie geworden en dat doe ik graag over alles wat ik mee maak en wat te maken heeft met chronisch ziek zijn. Regelmatig neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Liefs, Lisa
Gerelateerd

Ik sta in de Flair!
Dit vind je misschien ook leuk

Jaaroverzicht: Een terugblik op 2018
31 december 2018
Het gaat gewoon even niet…
28 maart 2018