Hulp zoeken is niet erg
Zoals je misschien al eerder heb kunnen lezen, heb ik sinds maart gesprekken bij de maatschappelijke werker in het ziekenhuis. Ik liep vast, ik zat in drijfzand en kwam er maar niet uit. Ik wist mij geen raad meer met mijn emoties en gedachten. Ik moest hulp zoeken, dat was duidelijk.
Eerste stap
Ik was in februari op gesprek bij mijn mdl-verpleegkundige. Tijdens dit gesprek gaf ik aan dat ik mentaal helemaal in de knoei zat. Er is vorig jaar zoveel gebeurd, ik moest alles een plekje gaan geven. Dit was de eerste keer voor mij dat ik dit uitte. En meteen de eerste stap om hulp te zoeken. De mdl poli werkt nauw samen met de maatschappelijke werker in het ziekenhuis. Iemand die al bekend is met hoe de ziekte van Crohn kan verlopen en wat voor psychisch effect dat kan hebben op iemands leven. Ik zei meteen ja, dat wil ik, tenminste iemand waaraan ik dat niet hoef uit te leggen. En de eerste afspraak werd gemaakt.
Gesprekken
Inmiddels heb ik al een flink aantal gesprekken er op zitten. Er is veel besproken, veel gegraven, veel gehuild, er is veel confronterend geweest, maar ook zeker leerzaam. Korte conclusie? Ik zat in een overlevingsstand, daardoor schakelde ik mijn emoties uit en werd ik hard en bouwde een hele dikke muur om mij heen. Overlevingsstand werkte niet meer, waardoor ik het gevoel kreeg dat ik vastloop. Ik ben op zoek gegaan naar wie ik nu ben en hoe ik weer milder kan worden. En ik merk eindelijk wat vooruitgang! Maar jeetje, wat is het soms lastig om oude patronen te doorbreken.
Vooruitgang
Doordat ik nu vooruitgang merk, ben ik echt blij met de gesprekken. Dat was in het begin echt wel anders, want ik zag er gigantisch tegen op elke keer mede door dat het zo confronterend was in het begin. Ik ga er nu nog steeds naar toe, één keer in de twee weken, en dit blijf ik voorlopig ook doen. Ook al is het intensief en soms ook echt kut, het is voor een goed doel, namelijk een nog mooiere ik. En dat zijn alle tranen, druppels zweet en struggles meer dan waard.
Tips
Merk jij ook dat het mentaal even zwaar is? Loop jij ook tegen dingen aan waar jezelf niet meer uit kan komen? Wees niet bang en zoek hulp. Je bent niet alleen, heel veel lotgenoten ervaren dit ook. Maar hoe moet je dan hulp zoeken? Hieronder lees je aantal tips die mij ook hebben geholpen.
- De allereerste stap is beseffen dat het niet zo langer gaat, dat je dip te groot is om er zelf nog uit te komen
- Praat met je mdl-verpleegkundige, mdl-arts of je huisarts hierover en geef aan dat je hulp wilt zoeken. Zij kunnen je op weg helpen bij wie je het beste kan zijn
- Maak meteen de eerste afspraak, die stok achter de deur had ik zeker nodig
- Wees niet bang om te falen omdat je hulp nodig hebt, het is echt niet erg en ik vind het juist heel sterk van je als je hulp zoekt!
- En onthoud: je bent niet alleen!

Hoi, welkom op Crohn&ik. Ik ben Lisa en ik heb sinds 2013 de ziekte van Crohn. Schrijven is de laatste jaren een passie geworden en dat doe ik graag over alles wat ik mee maak en wat te maken heeft met chronisch ziek zijn. Regelmatig neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Liefs, Lisa
Gerelateerd
Dit vind je misschien ook leuk

Een uur sporten, wie had dat ooit gedacht?
7 oktober 2019
Ziekte van Crohn: Infuus op de dagopname
26 juli 2021