5 vooroordelen over chronisch ziek zijn

Vooroordelen, iedereen heeft ze wel ergens over. Zeker als je chronisch ziek bent, hoor je veel vooroordelen. Althans dat heb ik zo ervaren. Sommige klein, voortkomend uit onwetendheid en onbegrip. Andere groot en die doen pijn en kwetsen je, bijvoorbeeld de opmerking “Jij bent dik, dus je kan geen ziekte van Crohn hebben”. Eentje die ik veel hoor en ik denk velen met mij is “Je ziet er helemaal niet ziek uit”

“Heerlijk elke dag thuis zijn, net alsof je vakantie hebt”

Laat ik het maar meteen zeggen: nee dat is het dus absoluut niet. Ziek zijn voelt niet als vakantie hebben. Elke dag vecht ik weer tegen een ziek lijf om de dag door te komen. Heb ik regelmatig afspraken staan om maar te blijven werken aan mijn herstel. Het is gewoon keihard werken. En nee, het is ook niet heerlijk om elke dag thuis te zijn. Als ik te ziek ben en niet eens meer naar buiten kan, komen die muren echt op mij af. En ik merk ook heel erg dat mijn wereld kleiner is geworden.

“Je bent gewoon lui in plaats van moe”

Ik zeg altijd: Liever lui dan moe. En dat is echt zo. Was ik maar lui in plaats van die extreme moeheid die mij helemaal uitput. Ook al kan ik genoeg uren slapen, ik word moe wakker. Als ik naar het ziekenhuis moet voor een afspraak, kost dat mij heel veel energie. Dus ja, je vindt mij vaak op de bank of zelfs soms in bed om bij te komen. Dit is noodzakelijk om de rest van de dag door te kunnen komen. Een ander vooroordeel over moe zijn die ik vaak hoor is “iedereen is wel eens moe”.

“Je bent nog veel te jong om zo ziek te zijn”

Ja ben ik het helemaal mee eens, maar ik ben het toch. Mijn leeftijd heeft niks te maken met of ik wel of niet chronisch ziek kan worden. Dit overkomt ook helaas jonge mensen en niet op pas oudere leeftijd. Bijvoorbeeld met de ziekte van Crohn wordt het juist op jonge leeftijd ontdekt, meestal tussen je 15e en 30e levensjaar.

“Je kan wel leuke dingen doen, maar werken doe je niet”

Ik vind dit altijd een lastige om mee om te gaan eerlijk gezegd. Het voelt voor mij ook namelijk dubbel aan. Ja ik ben momenteel 100% afgekeurd en ja ik doe ook wel eens leuke dingen. Maar juist doordat ik nu niet werk, kan ik al mijn energie gebruiken voor mijn herstel. En daar horen ook leuke dingen doen. Tijd inhalen wat ik gemist heb door het extreme ziek zijn. Want door leuke dingen doen, knap ik mentaal heel erg op. Het geeft mij uiteindelijk weer extra energie (na eerst lichamelijk gesloopt te zijn) om keihard door te gaan met mijn herstel.

“Het kan altijd erger, je gaat er niet dood aan”

Dat klopt helemaal. Maar dat betekent niet dat mijn chronische ziekte niet erg is. Ik wil het liefst gewoon gezond zijn, ‘normaal’ zijn. Gewoon kunnen functioneren, betrokken zijn in de maatschappij. Vertrouwen hebben in mijn lichaam. Aan dingen denken waar mijn leeftijdgenoten mee bezig zijn in plaats van wanneer moet ik naar het ziekenhuis en wanneer moet ik mij medicijnen innemen. Niet hoeven na te denken over wat ik niet kan doen, geen keuzes moeten maken tussen leuke dingen. Het kan inderdaad erger, maar het kan ook zeker beter.

Welk vooroordeel over chronisch ziek zijn hoor jij vaak?

Lisa

Hoi, welkom op Crohn&ik. Ik ben Lisa en ik heb sinds 2013 de ziekte van Crohn. Schrijven is de laatste jaren een passie geworden en dat doe ik graag over alles wat ik mee maak en wat te maken heeft met chronisch ziek zijn. Regelmatig neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Liefs, Lisa